Als rasechte Maastrichtenaar kijkt hij enorm uit naar aanstaande zondag. De dag waarop hij samen met drie vrienden meedoet aan de Maastrichtse triatlon IRONMAN. Zij nemen hem mee op sleeptouw. Eerst 1500 meter zwemmen, dan 40 kilometer fietsen en als laatste 10 kilometer lopen. “Ik word in een rubberen bootje voortgetrokken, vervolgens in een soort bakfiets gezet en het lopen doe ik vanuit een speciale marathonrolstoel”, vertelt Glenn enthousiast. “Ik schat dat we binnen vier uur het hele parcours hebben afgelegd. We hebben nu al € 40.000,-- ingezameld voor onderzoek, dus dat tikt lekker aan.”
Glenn was een jaar of elf toen hij iets ging merken met lopen. Na eerst een paar verkeerde diagnoses werd uiteindelijk de progressieve spierziekte Ataxie van Friedreich bij hem geconstateerd. Toen hij naar de HEAO in Sittard ging, kreeg hij een rolstoel voor ‘verre’ afstanden. Vanaf zijn 23e is hij volledig rolstoelgebonden. “Na mijn studie bedrijfskundige informatica heb ik 7 jaar bij een bureau gewerkt in Maastricht. Het bedrijf verhuisde daarna naar Heerlen. Dat pand was helaas absoluut niet rolstoelvriendelijk, dus toen hield het op. Gelukkig heb ik nog genoeg andere dingen te doen. Als hobby bouw ik websites voor vrienden en ik ben natuurlijk druk met ‘Rollen voor Spieren’.
“Ik ken Adelante van 11 jaar geleden. Mijn beide enkels waren kromgegroeid. Die zijn toen operatief rechtgezet en daarna heb ik een paar maanden in Hoensbroek gerevalideerd. Nu kom ik nog bij Adelante bij de zitpoli, bijvoorbeeld als ik een nieuwe rolstoel aangemeten moet krijgen. En ik heb jaarlijks een consult bij de revalidatiearts spierziekten. Dit jaar heeft ze mij goed advies gegeven voor mijn ‘WC-probleem’ tijdens de triatlon. Het gebruik van een katheter die dag lost het probleem op. Omdat ik langzaam steeds een beetje verder achteruit ga, bespreken we ook samen wat ik allemaal nog wél kan en welke hulpmiddelen ik kan gebruiken ter ondersteuning.”
Glenn woont zelfstandig in Maastricht. Met zijn ouders een paar straten verderop, zijn zus, andere familie en vrienden in zijn buurt heeft hij een druk sociaal leven. “Toen ik in een rolstoel belandde was dat een hele moeilijke periode voor mij. Die ben ik dankzij hun steun goed doorgekomen. Met mijn familie en vrienden probeer ik zoveel mogelijk leuke dingen te doen. Zo is het voor mij allemaal goed vol te houden!”