285b4f78f526a50bb7d132f751ff4e26a75031b6

“De strikte, duidelijke aanpak van Adelante beviel mij enorm”

Peter Mouchart

2017 - Peter Mouchart (63) heeft een complete dwarslaesie opgelopen. Tijdens werkzaamheden aan een dakgoot viel Peter in 2012 2,5 meter naar beneden met verlamming van het onderlijf tot gevolg. Inmiddels doet Peter aan rolstoelrugby en handbiken via het Adelante Sportloket waar hij veel plezier uit haalt.

Al voor het ongeluk ging hij nooit makkelijk bij de pakken neer zitten. Na zijn ongeluk leek zijn reactie niet standaard: “Het wordt niet meer dan dit, dus haal ik er uit wat er in zit”.

“Meteen na de val was ik bang niets meer te kunnen. In het ziekenhuis leek alles onwerkelijk, deels door de medicatie. Na 12 dagen mocht ik gelukkig naar Adelante en de strikte, duidelijke aanpak beviel mij enorm. Het lukte me om in mijn hoofd een knop om te zetten en bedacht me: ik heb mijn armen nog. De omgeving en ook ik verwachtte dat de echte klap nog zou komen maar die bleef uit. Ik dacht: ik ga alles wat ze me aanbieden met beide armen aannemen.”

“Bij Adelante had ik aanvankelijk een korset om en moest ik voorzichtig zijn. Zwemmen werd onderdeel van mijn programma. Dat was geen succes, vond ik ook niet leuk. Ze noemden mij ‘de zinker’. Maar ik hoopte er te kunnen oefenen en daar kwam ik dan voor. Ik keek ondertussen welke sport ik leuk zou vinden. Rolstoelrugby bijvoorbeeld vond ik maar niks. Wat tegen elkaar aan botsen en dat was het. Handbiken vond ik er niet uitzien en het leek me geen sport waar je je energie in kwijt kon. Ik realiseerde me wel dat ik met dat handbiken weer de natuur in kon en mijn bewegingsvrijheid kon vergroten dus ging ik dat toch maar doen. Ik had me duidelijk vergist. Je kon er wel degelijk je energie in kwijt en dan die wind weer door je haren voelen; zoals vroeger als je ging rennen. Dat was een hele mooie beleving.”

“Omdat het me zo meeviel, besloot ik ook te gaan rolstoelrugbyen. Ook hier werd ik positief
verrast door de mogelijkheden, technieken en vaardigheden die er aan te pas komen. Er zat toch wel ‘spirit’ in. Het is een teamsport en dat geeft veel motivatie. Plezier en de voldoening is niet alleen afhankelijk van prestatie maar ook van elkaar aan de bal laten. Rolstoelbadminton en -handbal heb ik ook gedaan maar rolstoelrugby; dat was het helemaal!

"Momenteel train ik op de ligfiets voor de Kaunertaler battle. Dat is in Oostenrijk een toer van
20 km met behoorlijke klimmetjes en finish boven op de berg (2150 m). Een goede conditie
helpt je om mentaal beter gewapend te zijn en helpt je over je lichamelijke ongemakken
heen. Na sporten voel je je weer lekker en happy.”