Sjors: “Ik stond tot mijn middel in zee en dook voorover. Ik voelde een klap en kon me opeens niet meer bewegen.” Sjors bleek een zandbank geraakt te hebben, met een hoge dwarslaesie tot gevolg. Hij verdronk bijna en moest gereanimeerd worden. “Ik werd overgebracht naar het ziekenhuis in Barcelona waar ik twee weken verbleef. Daarna werd ik overgevlogen naar het MUMC+. Toen ik in het ziekenhuis in Spanje bijkwam was ik heel blij, dat kwam waarschijnlijk door de medicijnen. Ik zag de ernst van de situatie toen nog niet in. Ik had niet veel pijn, ik voelde niet zo veel. Ik was vooral heel slap. Alles wat ik deed was zó zwaar. En ik verveelde me tijdens de ziekenhuisperiode enorm, dat was het lastigste.”
Mijlpalen behalen
“Toen ik naar Adelante werd overgebracht wist ik niet wat ik kon verwachten, maar het was fijn. Veel gezelliger dan het ziekenhuis. Ik had een druk programma vol intensieve therapieën, terwijl ik in het ziekenhuis niks te doen had. Niemand kon mij vertellen wat mijn vooruitzichten waren, wat ik ooit weer zou kunnen. Dat vond ik lastig. Ik had de hele dag kunnen mokken maar ben positief gebleven, heb de leuke dingen er proberen uit te halen. Lekker gek doen met andere revalidanten en medewerkers van Adelante bijvoorbeeld. Er waren weinig andere jonge revalidanten, dat was wel jammer. Gelukkig kreeg ik heel veel bezoek waardoor ik veel afleiding had. Mijn ouders en mijn zus, en al mijn vrienden en familie. Bijna niemand heeft het laten afweten, en nog steeds niet. Daar ben ik heel blij mee. Beetje bij beetje leerden ze mij vaardigheden bij Adelante. Ik weet nog goed dat ik voor de eerste keer weer zelf eten in mijn mond kon stoppen met een vork. Al deze mijlpalen heb ik op polaroid vast laten leggen en die hangen nu thuis op een prikbord. Voor mijn gevoel heb ik nog niet zo veel bereikt, maar als ik dan naar mijn prikbord kijk word ik eraan herinnerd van hoe ver ik ben gekomen.”
Dag en nacht aan de beademing
Sjors werd 24 uur per dag beademd. Adelante is één van de weinige revalidatiecentra in Nederland die beademingspatiënten opneemt. Beademingszorg is zó specialistisch en vergt zulke specifieke kennis dat dit maar op enkele plekken in Nederland wordt aangeboden. Sjors: “Zo’n vier à vijf maanden werd ik non-stop beademd. Ik liet het maar allemaal gebeuren, kreeg er niet zo veel van mee. Naarmate ik iets mobieler werd, werd de beademing wel vervelend. Ik zat voortdurend vast aan de apparatuur en moest constant iemand bij me hebben als ik in een rolstoel zat, voor het geval iets mis zou gaan. Eén van mijn twee grootste doelen was om van de beademing af te komen. Toen uiteindelijk de canule (een buisje in de luchtpijp waardoor ademhaling plaatsvindt, red.) verwijderd werd voelde dat als een overwinning. Dat was een supermooi moment! Het ademhalen gaat nu heel goed, wel iets vaker dan anders, maar ik heb er geen last meer van. Ook met praten hoor je er gelukkig niets meer van.”
Terug naar huis
“Na een jaar en twee maanden was ik eindelijk klaar om terug naar huis te gaan op 24 november 2017. Thuis bij mijn ouders moest alles aangepast worden en moest thuiszorg geregeld worden. Daarnaast moest ik in enige mate zelfstandig zijn. Ik was niet meer gewend om thuis te zijn, het voelde heel raar. Maar ik was na een jaar wel echt klaar met de revalidatie, ik was echt klaar om naar huis te gaan. Maar ondanks dat voelde het dubbel. Adelante was mijn thuis geworden, de mensen daar voelden een beetje als familie. Mijn ouders lieten een aanbouw achter hun huis maken met een slaapkamer, werkkamer en badkamer voor mij. Hier krijg ik twee keer per dag verzorging. Mijn ouders hebben het emotioneel misschien nog wel moeilijker ermee dan ikzelf, dus ik wil niet dat zij voortdurend belast worden met mijn verzorging. Ik hoef niet meer terug naar Adelante, maar krijg thuis veel fysio, ik moet heel veel rekken en ga naar een therapeut hier in de buurt. Mijn dagen krijg ik wel om. Voorzichtig ben ik weer aan het kijken naar een studie, daarnaast volg ik een thuiscursus Spaans en heb ik zo mijn hobby’s. Ik was altijd heel erg sportief, hockeyde graag, deed veel aan fitness. Eén van de lastigste dingen aan het hele verhaal vind ik dat ik niet meer kan sporten, dat heeft er het zwaarste ingehakt. Gelukkig vind ik sport ook heel leuk om naar te kijken. Nu ga ik mijn vrienden aanmoedigen als ze hockeyen.”
Sportieve uitdagingen
Bij Adelante is sporten en bewegen een belangrijk onderdeel van de revalidatie. Sjors: “Omdat ik geen gevoel meer heb in mijn benen en ze niet kan bewegen, en omdat ik weinig kracht heb in mijn armen en handen, is echt sporten nog niet mogelijk. Mijn tweede doel was om me in een handrolstoel te kunnen verplaatsen in plaats van een elektrische. Ik startte met oefenen een half jaar na het ongeval en inmiddels lukt ook dit, maar het is wel nog heel moeilijk. Ik ging in het begin steeds maar 1 centimeter vooruit. Maar je hoopt altijd meer en blijft dus oefenen. Hier thuis oefen ik op straat. Langzaam ga ik steeds iets verder vooruit. Toen mijn fysiotherapeut bij Adelante, Boris Hellenbrand, mij vroeg om deel te nemen aan Wings for Life* dacht ik dan ook ‘ik ga het gewoon doen’. De sfeer op de dag zelf (6 mei 2018) was top. Ik kreeg veel support, het was heel leuk. Het was ook fijn om een aantal mensen van Adelante weer terug te zien. Mijn doel was 1 kilometer halen, ik had hier een half uur de tijd voor. Dit doel was iets te ambitieus en heb ik niet gehaald. Het parcours had onverharde paadjes die voor mij geen doen waren. Maar de uitdaging staat, ik stop niet voordat ik die 1 kilometer haal! Dus volgend jaar probeer ik het weer, al hoop ik wel dat ze het parcours dan aanpassen. Ooit wil ik trouwens gaan handbiken. Ik ben zoekende wat ik nog allemaal kan op sportief gebied. Competitie met anderen zit er voor mij niet meer in, ik focus nu op mijn eigen doelen en uitdagingen. Ik heb rolstoelhockey geprobeerd, maar dat leek totaal niet op de sport zoals ik het heb gekend. Hier wil dan ook ver vandaan blijven. Ik ga voor iets heel anders. Handbiken lijkt me mooi. Een fysieke uitdaging en je legt er kilometers mee af. Daar ga ik voor.”
*Wings for Life is een sportevenement voor hardlopers en rolstoelers. Wereldwijd beginnen duizenden mensen op hetzelfde tijdstip aan de wedstrijd. Ze lopen/rollen zo ver als ze kunnen voor het goede doel. De opbrengst gaat volledig naar dwarslaesieonderzoek. Lees meer: http://www.wingsforlifeworldrun.com/nl.